సోక్రటీస్ గొప్ప గ్రీకు తత్వ్యవేత్త. ప్లేటో వంటి శిష్యులకు అయన పరమ ఆరాధ్యనీయుడు. అయితే సోక్రటీస్ అంట అందగాడు కాదు. అలాంటి తాత్యికుడు ఓ రోజు తన గదిలో కూర్చుని అద్దంలో తన ముఖం చూసుకుంటున్నాడు. సరిగ్గా అదే సమయానికి అయన శిష్యుడు ఒకరు ఆ గదిలోకి అడుగుపెట్టాడు. మహా మేధావి, సత్యశోధకుడు అయినా తన గురువు అలా అద్దంలో ముఖాన్ని చూసుకోవడం ఆ శిష్యుడికి ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. లోలోపలే నవ్వుకున్నాడు. సోక్రటీస్ అతని ఆంతర్యాన్ని గ్రహించాడు. ‘నీ చిరునవ్వుకు కారణం తెలిసింది. నా లాంటి కురూపి అద్దంలో తన ముఖాన్ని చూసుకోవటం ఎందుకని అనుకుంటున్నావు’ అని ప్రశ్నించాడు. ఆ శిష్యుడు సిగ్గుతో తన దించుకున్నాడు. ‘నేనెందుకు రోజూ అద్దంలో ముఖం చూసుకుంటున్నానో తెలుసా? నేను అందహీనుణ్ణి. నా వికార స్వరూపం నాకు గుర్తుకు వస్తుంది. ఈ లోపాన్ని ఎలాగూ సవరించుకోలేను. అందుకే అప్పుడు ఈ లోపాన్ని అధిగమించే ప్రయత్నంలో భాగంగా గొప్ప జ్ఙానాన్ని సంపాదించాలని, సత్కర్మలతో తాను గుర్తింపు పొందాలని ఆశిస్తాను. అందం కన్నా అవి శాశ్వతమని నా మనస్సుకు చెప్పుకుంటూ ఉంటాను’ అన్నారు. గురువు గారి మాటలు విని శిష్యుడు ఆశ్చర్య పోయాడు. కానీ వెంటనే మనస్సులో మరో సందేహం కలిగింది. – ‘మరి అందంగా ఉన్నవారు తన ముఖాన్ని అద్దంలో చూసుకోకూడదా ? ‘ అన్న సంశయాన్ని వ్యక్తం చేసాడు. అప్పుడు సోక్రటీస్ ‘అందవికారులే కాదు.. అందమైన వాళ్ళు కూడా అద్దంలో తమను తాము చూసుకోవాలి. అయితే సౌందర్యవంతులు, తమ అందాన్ని చూసుకుంటూ, తామెంత అందగాళ్లో అంతే అందమైన పనులు చేయాలి. లేనప్పుడు తమ దుష్కర్మలే తమ సౌందర్యానికి మచ్చను తెస్తాయన్న సత్యాన్ని తెలుసుకోవాలి’ అంటారు సోక్రటీస్.